De gemeente heeft Praktijk Bogaard de afgelopen periode gevraagd om ook in 2015 hulp aan te blijven bieden aan Friese jeugdigen en hun ouders. Dat deden we al en zullen we met veel plezier blijven doen!
Ouders vertellen vaak dat ze voelen dat er iets met hun kind aan de hand is. Anderen zien of merken dat niet altijd. Ouders voelen zich hierdoor soms onbegrepen of niet serieus genomen. Wanneer kinderen steeds vaker met hun omgeving in conflict raken, kan dit een reden zijn om hulp te zoeken.
Mark komt huilend en boos uit school. Hij heeft ruzie gehad op het plein. ‘Ze doen het gewoon expres’, roept hij. ‘Ik mag nooit mee doen. Het is niet eerlijk.’
Heleen en Frank zijn de ouders van Mark. Hij is inmiddels 11 jaar. Heleen heeft altijd het gevoel gehad dat er iets niet klopte met Mark. Tijdens controles op het consultatiebureau viel Mark echter altijd binnen de norm. Ze kreeg het advies zich geen zorgen te maken. Op de peuter en kleuterschool ging het redelijk. Wel viel op dat Mark vaak alleen speelde, graag wilde bepalen en moeite had met delen. De juf gaf aan weinig contact met hem te kunnen krijgen.
Vanaf groep 4 namen de problemen toe. Mark kreeg steeds vaker aanvaringen met zijn klasgenoten en had weinig vrienden. Hij voelde zich onbegrepen en ongewenst. Zijn gedrag was wisselend van boos en opstandig tot teruggetrokken en verdrietig. Heleen wist niet hoe ze Mark kon helpen. Ze wilde haar zorgen graag delen met haar man. Frank was echter voor zijn werk veel van huis. Wanneer hij thuis was, maakte hij tijd om leuke dingen met Mark te doen. Dat 1 op 1 contact verliep goed. Frank maakte zich dus geen zorgen. Hij vond dat Heleen overbezorgd was. Heleen voelde zich er alleen voor staan als ouder. Maar ze twijfelde niet langer aan zichzelf. Ze besloot hulp te zoeken. Ze vroeg Frank om toch met haar mee te gaan. Ze kon zijn steun als partner en als mede-ouder goed gebruiken. Tijdens de gesprekken die volgden leerden ze Mark beter begrijpen en kregen ze handvatten om met zijn gedrag om te gaan, waardoor Mark lekkerder in zijn vel kwam te zitten.
Laura is een meisje van 14 jaar. Ze is altijd al wat onzeker geweest. Op de kleine en veilige basisschool was dit geen probleem. Haar ouders begeleiden haar en de juffen en meesters waren zorgzaam en vol begrip. De overgang naar de grote school vond Laura spannend. Ze mocht naar de HAVO-kansklas en deed erg haar best. Ondanks haar inspanningen bleek het niveau net te hoog. Ze kreeg een VMBO advies.
Het jaar erop voelde Laura zich onzekerder worden. Ze durfde steeds meer dingen niet. En trok zich meer en meer terug. Haar ouders dachten in eerste instantie dat dit bij de puberteit hoorde. En bij de enorme aantrekkingskracht van de sociale media. Toen Laura regelmatig ziek thuis bleef van school, zichzelf minder ging verzorgen en stopte met streetdance, gingen ze zich zorgen maken.
In een emotioneel gesprek vertelde Laura dat ze zich al langere tijd heel rot voelt. Angstig, somber, onbegrepen en alleen. Ouders schrokken enorm. Maar moeder herkende ook dingen. In haar eigen jeugd voelde ze zich ook vaak angstig en paniekerig. En in mindere mate nog steeds, wanneer er te veel onverwachtse dingen op haar afkomen. Ouders hebben dit met Laura gedeeld. Ze willen Laura helpen om van haar klachten af te komen. En gunnen het haar om te genieten van het leven, zoals pubers dat doen…
Ouderlijke betrokkenheid is heel belangrijk voor jeugdigen. Ook al lijken ze het niet altijd te waarderen. Soms hebben jeugdigen daarnaast hulp nodig van een professional om van hun klachten af te komen en zich weer verder te kunnen ontwikkelen.
Vanaf 1 januari 2015 komt de zorg voor jeugdigen onder de gemeente te vallen. Wat dat in de praktijk precies gaat betekenen, is nog niet geheel duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat jeugdigen en hun ouders van harte welkom blijven bij Praktijk Bogaard! We zullen ons enthousiast en gemotiveerd voor deze doelgroep blijven inzetten.
Vaak wel, soms juist niet.
Het afgelopen jaar hebben Jos en Mara het hartstikke druk gehad met de combinatie werk en gezin. Ze verheugen zich enorm op een welverdiende vakantie. Wegkomen gaf de nodige stress. Op het werk alles netjes achterlaten, wassen, strijken en de koffers pakken, terwijl de kinderen al vrij waren. Eenmaal op de camping moest na een lange reis de tent nog opgezet worden. Toen deze eindelijk stond en de kinderen vriendjes en vriendinnetjes gemaakt hadden, kon de vakantie echt beginnen. Maar het liep anders…
‘Mara wil steeds maar praten, maar ik kan niet bedenken waar we het over zouden kunnen hebben,’ vertelt Jos. ‘En ze zit de kinderen zo dicht op de huid, daar stoor ik me echt aan, doe niet zo moeilijk, laat ze toch!’ Tegelijkertijd baalt Mara van Jos zijn gedrag. ‘Thuis heeft hij nooit tijd voor ons en op vakantie is het al niet veel beter. Het lijkt wel alsof we hem niet interesseren. Ik had echt gehoopt dat we tijdens de vakantie nader tot elkaar zouden komen, maar nu twijfel ik of ik dit nog wel wil…’
Jos en Mara zijn niet het enige stel dat zich tijdens de vakantie realiseert, dat er iets mis is met hun relatie. Relatietherapeuten krijgen na de vakantie vaak te maken met vele nieuwe aanmeldingen. Waarom is dit?
Vaak zitten alle dagen vol met werken, zorgen, koken, halen en brengen van de kinderen, 24/7 bereikbaar zijn voor baas of klant en onderhouden van contacten met vrienden en familie. Dan heb je geen tijd om irritaties te bespreken of samen leuke dingen te doen.
Vrije tijd, lekker weer en een mooie omgeving. Het lijkt de ideale setting om weer nader tot elkaar te komen. Toch is de vakantie bij uitstek de periode waarin veel ergernissen ontstaan, omdat je weinig andere dingen aan je hoofd hebt en lang en dicht op elkaars lip zit. Al langer bestaande problemen kunnen dan ineens pijnlijk duidelijk worden.
Als je dit herkent en hieraan wilt werken, zijn jullie van harte welkom bij Praktijk Bogaard.
In de top 5 van meest voorkomende problemen tussen partners staat ook steevast seksuele problemen. Vroeger werd hier buitenshuis niet over gesproken. Afgelopen decennia zien we dat dit langzamerhand verandert. Toch blijft het voor veel mensen lastig om hiervoor hulp te vragen.
Anton en Marije kiezen ervoor om wel hulp te zoeken. “Vroeger hadden we het goed samen in bed,” begint Anton. Marije beaamt dit licht blozend. “Maar de laatste tijd voel ik niet meer dat het om mij gaat, als we samen vrijen. Net alsof ik inwisselbaar ben. En dat voelt leeg en eenzaam,” zucht ze vervolgens. Ik vraag of ze weten wanneer deze verandering ontstaan is? “Sinds we vaker ruzie maken, denk ik,” antwoord Marije. Anton knikt. “Ik ben het vertrouwen in ons kwijt door alle ruzies. Als ik aan onze problemen denk tijdens het vrijen, raak ik van slag. En dan lukt het niet. Ik kan nog wel seks hebben, maar intimiteit is moeilijker”. Marije herkent dit. “Dat bedoel ik met leeg, ik voel dat we geen emotioneel contact met elkaar hebben tijdens het vrijen. En dan vind ik het minder fijn, dus heb ik minder zin. En dan hebben we daar weer ruzie over”.
Binnen de relatietherapie spreken we over verschillende soorten seks. Seks waarbij het vooral gaat om presteren en niet om het contact met elkaar. Seks waarbij je troost en liefde bij de ander zoekt uit onzekerheid of angst die ander kwijt te raken. En seks die bevredigt, vervult en verbindt.
De ruzies en seksuele problemen tussen Anton en Marije beïnvloeden elkaar, versterken elkaar zelfs! Wanneer ze het patroon van ruzie maken kunnen doorbreken, kan wederzijds vertrouwen en gevoel van veiligheid groeien en zullen waarschijnlijk hun seksuele problemen verminderen…
Lopen jullie in de relatie ook tegen seksuele problemen aan en zijn jullie net als Anton en Marije zo dapper om daarvoor hulp te zoeken, dan zijn jullie van harte welkom bij Praktijk Bogaard.
Tijdens mijn werk als relatietherapeut kom ik vaak partners tegen die elkaar proberen te veranderen. De een is hier heel duidelijk in, terwijl een ander wat subtieler te werk gaat. In veel gevallen levert dit een terugkerende strijd tussen partners op. Met als inzet dat de ander zich aan jou wensen aanpast. Het kan er heftig aan toe gaan! Stemverheffingen, oude koeien, verwensingen of zelf dreigen met… Soms houd ik maar tijdelijk even mijn mond, omdat men mijn aanwezigheid vergeten lijkt te zijn.
Mijn werk begint pas echt wanneer beide partners bereid zijn om te kijken naar waar hun strijd daadwerkelijk over gaat. Dus naar wat niet gezegd maar wel bedoeld wordt! Wat er onderliggend op emotioneel niveau speelt.
Suus en Mart zijn ook zo’n stel. Ze zitten voor de derde keer samen bij mij in de kamer. Er lijkt zich een herhaling van de eerste twee gesprekken aan te dienen. Tijdens deze gesprekken beschuldigde Suus Mart ervan, dat hij aanhoudend met andere vrouwen flirt en beschuldigde Mart op zijn beurt Suus ervan, dat ze achterdochtig is en hem niets gunt.
Ik vraag beide na te denken over wat hun grootste angst is in de relatie met de ander. En vervolgens wil ik weten wat beide het meeste van de ander nodig hebben.
Er volgt een lange stilte.
In de gesprekken die volgen hebben we beide vragen verder uitgewerkt. Suus blijkt een dochter van gescheiden ouders te zijn. En haar eerste vriendje heeft haar ooit bedrogen. Dit maakt dat ze bang is dat Mart haar ook zal bedriegen en verlaten. Ze is in het dagelijkse leven erg alert op kleine signalen, die hier op kunnen wijzen. Mart is langere tijd vrijgezel geweest. Hij heeft een grote vriendenkring en deze sociale contacten zijn belangrijk voor hem. Hij is echter heel blij met Suus en wil haar absoluut niet kwijtraken. Toen Mart Suus de geruststelling, geborgenheid en veiligheid kon bieden die ze nodig had, lukte het Suus te ontspannen en Mart meer vertrouwen en meer ruimte geven. En zo lukte het om de strijdbijl te begraven.
‘Wat is er toch met je de laatste tijd’, vraag Bas? ‘Ik weet het niet’, zucht Margo. ‘Ik zit niet lekker in mijn vel, ik voel me moe, heb nergens zin in en eerlijk gezegd vind ik niets meer leuk. Het interesseert me gewoon niet’. ‘Waar heeft dat dan mee te maken’, probeert Bas nog eens?’ ‘Geen idee’ antwoord Margo haar schouders ophalend, ‘ik heb wel eens vaker in een dip gezeten, maar dit voelt toch anders. Zou er meer aan de hand zijn?’
Van een depressieve stemming is sprake als er gedurende een langere periode een abnormale somberheid bestaat en/of een abnormale lusteloosheid, verlies van interesse of een onvermogen om ergens van te genieten. Een dip, hoe vervelend ook, is vaak een reactie op een duidelijke aanleiding, duurt korter en is minder ingrijpend dan een depressie.
Een depressie komt vaker voor dan je denkt! Van de volwassen Nederlandse bevolking tot 65 jaar heeft 18,7% ooit in het leven met een depressieve stoornis te kampen gehad (24,3% vrouwen ten opzichte van 13,1% mannen).
Er kunnen verschillende oorzaken van depressie aanwezig zijn. Sommige mensen hebben aanleg voor depressie, maar ook de afwezigheid van (zon)licht in de winterperiode, negatieve (sociale) ervaringen, gebeurtenissen in de jeugd en hormonale ontregelingen kunnen een oorzaak zijn. Een depressie kan ook ‘zomaar’ voorkomen. Juist het gebrek aan een duidelijke reden, in combinatie met het feit dat een depressie meestal niet aan de buitenkant is te zien, geeft vaak een frustrerend en onbegrepen gevoel.
Een depressie is ingrijpend, zowel voor degene die het overkomt als ook voor diens partner en kinderen. Daarom werken wij graag samen met de partner en wanneer wenselijk met de kinderen van een depressieve ouder.
Bij aanhoudende klachten adviseren we contact op te nemen met uw huisarts. Het geeft vaak lucht om te weten dat het om een depressie gaat. Leren welke klachten en symptomen erbij horen (psycho-educatie) en actiever worden in het dagelijks leven door bv (hard)lopen kan helpen. Afhankelijk van het beloop en de ernst van de klachten kan uw huisarts, middels een brief voor ‘specialistische zorg’ naar ons verwijzen.
Marja seint driftig met haar ogen. Jelle kan nog net op tijd zijn opmerking inslikken. Ze wisselen een blik van verstandhouding en merken dat ze elkaar dit keer begrijpen. Dat is fijn, want ze begrijpen hun puberzoon steeds minder. Regelmatig lijdt dit tot hoogoplopende discussies, ruzies en frustraties, zowel met hun zoon als ook tussen beide.
Hoe kan het toch dat pubers de ene keer zo groot en wijs lijken en een volgende keer weer zo klein? Waarom hebben ze een eindeloze behoefte aan uitslapen, zien ze geen gevaar en blijft huiswerk vaak tot het laatste moment liggen? En waarom willen ze hun ouders niets over hun dag vertellen, terwijl ze uren lang contact hebben met vrienden? Dit zijn slechts een paar vragen, die ouders van pubers/adolescenten zichzelf regelmatig stellen.
De adolescentie is een periode waarin de hersenen zich volop ontwikkelen. Het is een tijd waarin unieke veranderingen plaatsvinden in intellectuele capaciteiten, emotionele uitspattingen en een toenemende gevoeligheid voor de mening van leeftijdsgenoten. Hormonale veranderingen spelen hierbij een rol.
Uit onderzoek blijkt dat de gezinsfase met adolescenten voor veel gezinnen een moeilijke fase is om doorheen te komen. Niet alleen de adolescent verandert. Ouders zijn vaak in verwarring over wat er precies van hen verwacht wordt. Aan de ene kant moeten ze hun kind ‘loslaten’ en aan de andere kant moeten ze juist aanwezig blijven in hun leven?! Herinneringen aan de eigen adolescentie en ook wensen en verwachtingen ten aanzien van hun kind spelen een rol. Tenslotte nadert de toekomst. Een toekomst waarin zij zelf ouder worden en de kinderen op zichzelf zullen gaan wonen. Dat kan gemengde gevoelens oproepen bij ouders…
Partners die veelvuldig met elkaar bekvechten, doen dit vaak uit zelfbescherming. Deze bescherming ziet er in de praktijk uit als over en weer aanvallen, beschuldigen en veroordelen. Op die manier worden ze zelf minder geraakt en voelen ze zich minder kwetsbaar. Er is sprake van verlies van emotionele veiligheid. De aanval lijkt dan maar al te vaak de beste verdediging! Hoe langer partners blijven ronddraaien in deze vicieuze cirkel van kritiek, hoe minder ze weten wat ze nog voelen en waar ze behoefte aan hebben in de relatie.
Rob en Nina hebben regelmatig hoogoplopende woordenwisselingen met elkaar zoals vandaag ook weer; Nina heeft zich de afgelopen dagen geïrriteerd aan het lakse gedrag van Rob en spreekt hem hier op aan. De wijze waarop valt verkeert bij Rob. ‘Doe niet zo belachelijk, reageert hij, je haalt er weer van alles bij dat er niets mee te maken heeft.’ ‘Natuurlijk, daar gaan we weer, het ligt weer aan mij, zegt Nina spottend. Alsof jij zo geweldig bent. Weet je, laat maar zitten, ik heb hier geen zin in.’ Ze staat op om te vertrekken. ‘Wacht eens even, niet zomaar weg gaan nu, ik wil het hier met jou over hebben, schreeuwt Rob, je kan niet zomaar iemand onterecht beschuldigen en dan vertrekken.’ ‘Ik ben er klaar mee snauwt Nina terug en ik maak nog altijd mijn eigen keuzes.’ ‘Als jij nu weggaat, hoef je wat mij betreft vanavond niet meer terug te komen,’ dreigt Rob…
Beide verlangen ze er naar om het gevecht te winnen. Maar in feite wint er niemand. Er is alleen maar sprake van verliezers. Dit soort vicieuze cirkels doorbreken is lastig. De meesten van ons zijn heel goed in zwartepieten. Pas wanneer beide partners in de gaten krijgen, dat ze elkaar alleen nog maar meer bezeren als ze doorgaan met bekvechten, komt er ruimte voor verandering.
Een relatie- en gezinstherapeut kan partners helpen bij het doorbreken van vicieuze cirkels en bij het leren begrijpen van ieders behoeften en kwetsbaarheden in de relatie.
‘Dat beslis ik zelf wel, jij bent mijn moeder niet, laat me met rust!’ zegt Sem. Zijn gezicht staat op onweer. Sinds de nieuwe vriendin van zijn vader met haar 2 kinderen bij hen is komen wonen, is niets meer hetzelfde. ‘Sem doe niet zo moeilijk, zegt zijn vader, je weet dat Jet het goed bedoelt.’ Het is echter niet Sem zijn bedoeling om expres moeilijk te doen. Hij heeft moeite met de nieuwe situatie. Voor zijn gevoel moet hij zijn vader aan Jet afstaan. En daarnaast zijn spullen delen met 2 vreemde kinderen. Van hem wordt verwacht dat hij zich aanpast…
Sem ervaart wat veel kinderen uit nieuw samengestelde gezinnen ervaren. Waar twee gezinsculturen samenkomen, moet een nieuwe balans gezocht worden. Dat geeft vaak botsingen. Kinderen kiezen hier niet voor. Kinderen nemen de partner erbij uit liefde voor de ouder. Andersom geldt ook dat deze partner de kinderen van de ander erbij neemt uit liefde voor de nieuwe partner. Men is min of meer gedwongen om samen te leven door de partnerkeuze.
‘Misschien wordt het tijd, dat je eens wat minder met je ex overlegt over Sem,’ zegt Jet pinnig tegen Argo. ‘Het is en blijft wel zijn moeder, Jet,’ reageert Argo. ‘Jullie kunnen wel steeds overleggen, zegt Jet, maar ik moet het hier in huis uitvoeren als jij aan het werk bent. Ik heb het gevoel dat hij een loopje met me neemt.’ ‘Dat valt best mee, hij moet gewoon aan de nieuwe situatie wennen, zucht Argo.’
Als biologische ouder wil je het graag goed hebben met je nieuwe partner, maar voel je je ook loyaal naar je kinderen. De stiefouder die zorgtaken op zich neemt, ervaart hoe lastig het is om wel te zorgen, maar geen ouderlijk gezag te hebben.
Nieuw samengestelde gezinnen komen heel vaak voor. Dit is hartstikke ingewikkeld en vraagt veel van zowel de volwassenen als de kinderen. Soms is het verstandig om hulp in te schakelen van een professional, zoals een gezinstherapeut.
Mark heeft al langere tijd het gevoel dat er iets aan de hand is met zijn vriendin Femke. Ze gedraagt zich anders dan hij gewend is. Enerzijds heel vrolijk, maar ook ineens heel kritisch of afwerend. En ze is steeds vaker de hort op met vriendinnen. Wanneer hij, tegen hun afspraken in, door haar mobiele telefoon surft, stuit hij op intieme berichtjes tussen Femke en een collega. Mark wordt overspoeld door allerlei tegenstrijdige emoties. Boosheid, verdriet, angst en gevoel van vernedering. Allerlei vragen spoken voortdurend door zijn hoofd. Mankeert er iets aan mij, waarin ben ik tekort geschoten, waarom is ze niet bij me gekomen?
Mark besluit Femke te confronteren. Ze schrikt en toont zich vervolgens erg verdrietig. Ze heeft zich heel rot en verward gevoeld de afgelopen periode. Het was niet haar intentie Mark te bedriegen. Iets dat leuk, maar onschuldig begon, is uit de hand gelopen. Er ontwikkelden zich gevoelens van verliefdheid. En daar had ze niet op gerekend. Ze heeft zich vreselijk schuldig gevoeld en was bang het aan Mark te vertellen uit angst hem kwijt te raken.
Mark en Femke willen graag met elkaar verder. Dit blijkt echter niet zo simpel. Mark blijft achterdochtig en heeft de neiging om Femke voortdurend te controleren. Daarnaast heeft hij veel vragen en wil hij steeds praten over wat er allemaal gebeurd is tussen Femke en haar collega. Femke probeert geduldig te zijn en antwoord te geven op alle vragen, maar merkt dat dit niet tot een oplossing leidt…
Wanneer partners samen kiezen voor een monogame relatie, betekent vreemdgaan een contractbreuk, die de toekomst van de relatie onder druk zet. Er is sprake van een relatiecrisis. Vaak komen partners hier niet samen uit. Een relatietherapeut kan helpen om met elkaar in gesprek te blijven en de relatie opnieuw vorm te geven. Mark en Femke besluiten in therapie te gaan. Ze willen graag terug wat ze samen hadden. Het zal echter nooit meer zijn zoals voorheen. Maar het hoeft niet slechter te zijn. Het zal anders zijn…