Laura is een meisje van 14 jaar. Ze is altijd al wat onzeker geweest. Op de kleine en veilige basisschool was dit geen probleem. Haar ouders begeleiden haar en de juffen en meesters waren zorgzaam en vol begrip. De overgang naar de grote school vond Laura spannend. Ze mocht naar de HAVO-kansklas en deed erg haar best. Ondanks haar inspanningen bleek het niveau net te hoog. Ze kreeg een VMBO advies.
Het jaar erop voelde Laura zich onzekerder worden. Ze durfde steeds meer dingen niet. En trok zich meer en meer terug. Haar ouders dachten in eerste instantie dat dit bij de puberteit hoorde. En bij de enorme aantrekkingskracht van de sociale media. Toen Laura regelmatig ziek thuis bleef van school, zichzelf minder ging verzorgen en stopte met streetdance, gingen ze zich zorgen maken.
In een emotioneel gesprek vertelde Laura dat ze zich al langere tijd heel rot voelt. Angstig, somber, onbegrepen en alleen. Ouders schrokken enorm. Maar moeder herkende ook dingen. In haar eigen jeugd voelde ze zich ook vaak angstig en paniekerig. En in mindere mate nog steeds, wanneer er te veel onverwachtse dingen op haar afkomen. Ouders hebben dit met Laura gedeeld. Ze willen Laura helpen om van haar klachten af te komen. En gunnen het haar om te genieten van het leven, zoals pubers dat doen…
Ouderlijke betrokkenheid is heel belangrijk voor jeugdigen. Ook al lijken ze het niet altijd te waarderen. Soms hebben jeugdigen daarnaast hulp nodig van een professional om van hun klachten af te komen en zich weer verder te kunnen ontwikkelen.
Vanaf 1 januari 2015 komt de zorg voor jeugdigen onder de gemeente te vallen. Wat dat in de praktijk precies gaat betekenen, is nog niet geheel duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat jeugdigen en hun ouders van harte welkom blijven bij Praktijk Bogaard! We zullen ons enthousiast en gemotiveerd voor deze doelgroep blijven inzetten.