Wat gebeurt er toch allemaal in de wereld om ons heen? Wat een onrust en dreiging, wat een angst en verdriet. Maar ook boosheid, onbegrip en vermindering van verdraagzaamheid jegens onze medemensen.
Als relatie- en gezinstherapeut richt ik mij voornamelijk op de relatie tussen partners of gezinsleden onderling. Maar relaties kan je ook groter en breder bekijken. Relaties bestaan overal. Zo hebben Engeland en de EU bijvoorbeeld een relatie. En het Christendom en de Islam… Relaties in allerlei verschijningsvormen lijken in brand te staan. Niet alle relatiebranden zijn te blussen, maar met de juiste aanpak en inzet is veel mogelijk. Wellicht kan ‘de wereld’ iets hebben aan het gedachtegoed van de relatie- en gezinstherapie…
Er passeren in mijn hoofd een aantal casussen de revue. Wat was er aan de hand? En wat werkte of wat juist niet? Ik houd niet van generaliseren. Daar schuilt een gevaar in. Maar grote lijnen bieden ook houvast. Om van daaruit verder te specificeren en aan te sluiten bij je gesprekspartner van dat moment. Zonder te pretenderen volledig te kunnen of willen zijn, zie ik de volgende moeilijkheden vaak in de praktijk;
Mensen hebben verschillende wensen en verwachtingen ten aanzien van elkaar en hun gezamenlijke leven. Er wordt makkelijk gedacht dat de ander hetzelfde belangrijk vindt of zou moeten vinden als hij zelf. Wanneer blijkt dat dit niet zo is, proberen veel mensen op krachtige wijze de ander over te halen om zich aan hun wensen aan te passen. Dit gaat echter niet zonder slag of stoot. Een belangrijke vraag is dan ook of de verschillen er mogen zijn? Of hoe ze eventueel te overbruggen zijn?
De achtergrond van mensen bepaalt voor een groot deel hoe ze zich gedragen in het dagelijks leven en in een relatie in het bijzonder. Toch blijkt hier over en weer rekening mee houden moeilijk te zijn. Wanneer mensen ervaren dat hier wel bij stilstaan juist irritatie en onbegrip kan wegnemen en dat hier wederzijds begrip, positieve energie en een gevoel van onderlinge verbondenheid voor in de plaats kan komen, maakt dit enthousiast. Wanneer dit zogenoemde kwartje valt, blijken mensen vaak samen in staat dit verder vorm te geven en toe te passen.
Een laatste struikelblok dat ik hier graag wil noemen is het probleem van hoog oplopende emoties. Wanneer emoties hoogtij vieren, lukt het niet om naar elkaar te luisteren, ontstaan snel misverstanden, zijn we geneigd zaken persoonlijk op te vatten en vullen we in voor de ander… Constructieve gesprekken zijn niet mogelijk wanneer de stresshormonen door ons lijf gieren. Je dit beseffen, op tijd stoppen, even de rust opzoeken en elkaar nadien een nieuwe kans geven helpt het ‘overkoken’ tegengaan en stopt de relationele beschadiging die anders op de loer ligt.
Ik zie wel enige parallellen met wat er in de wereld gebeurt, maar of ‘ze’ er ook samen uit willen komen…?
Deze zomer geen column over vakantiestress, zomerliefdes of vreemdgaan, zoals eerdere jaren. Deze columns zijn via onze website onder in de media en dan columns Groot Sneek wel terug te vinden. Op dit moment hielden andere zaken mij bezig…