Rick en Josien zijn twee veertigers. Ze zijn inmiddels 3 jaar samen. Beide hebben eerder relaties gehad. Josien maakt een afspraak met me, omdat ze het gevoel heeft dat Rick en zij uit elkaar groeien. Samen komen ze er niet uit. Maar ze willen elkaar ook niet kwijt.
Met Rick krijg ik in eerste instantie niet zo makkelijk contact. Met ‘het valt allemaal wel wat mee’, houdt hij de boot wat af. Ik vraag Josien of het thuis ook zo gaat? Dat beaamt ze. ‘En hoe reageer jij dan’, wil ik weten? ’Ik probeer met hem te praten, tot hem door te dringen, hem uit te leggen waarom het belangrijk is om dingen te delen’, aldus Josien. ‘En hoe gaat het dan verder’, vraag ik? ‘Meestal luistert Rick wel naar wat ik zeg, maar ik heb niet het gevoel dat hij me echt hoort’, zegt ze zacht.
Ik vraag of Rick wil reageren. Hij blijft even stil. Het lijkt alsof hij zijn opties overweegt. Daarna legt hij verrassend duidelijk uit hoe het voor hem is. ‘Josien blijft maar praten, duwen, trekken. Dat vind ik niet prettig. Dan doet ze me aan mijn moeder denken. En ook aan mijn ex trouwens, die deed dat ook altijd. Daar had ik zo’n hekel aan’. Ik vraag of hij op ‘stand-by’ gaat als Josien zo lang tegen hem aanpraat? ‘Ik heb gewoon een muur opgebouwd, vroeger al en daar kruip ik dan weer achter’, legt Rick uit. Vervolgens vraag ik hem wat hij graag zou willen in de relatie? ‘Ik wil graag het gevoel hebben dat ik goed genoeg ben. Ik krijg voor mijn gevoel steeds meer kritiek’, geeft hij aan.
Josien heeft stil zitten luisteren. Ze zucht. ‘Het is nooit mijn bedoeling geweest om kritiek te geven. Ik ben aan het vechten voor onze relatie. Maar de manier waarop werkt duidelijk niet’. ‘Nee, dat klopt’, beaam ik, ‘maar wat probeer je precies te bereiken?’ ‘Het is voor mij heel belangrijk om het gevoel te hebben dat we echt contact hebben’ geeft Josien aan. ‘In mijn vorige relatie lukte dat niet, omdat mijn ex een lichte vorm van autisme had. Ik heb me zo eenzaam gevoeld in die relatie. Dat wil ik niet nog eens meemaken’.
We spreken af dat we samen op zoek gaan naar manieren waarop ze rekening met elkaar kunnen houden zonder zichzelf te verliezen.
Ieder mens heeft zijn wensen en ook zijn ‘blauwe plekken’. Wat deze zijn is niet altijd zo duidelijk. In een relatie komen ze samen. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Zeker niet wanneer beide partners al het nodige mee hebben gemaakt. Zowel jezelf als de ander leren kennen en ieders emoties en gedrag leren begrijpen is daarbij ontzettend belangrijk. Wanneer dit samen niet lukt, kan het een goed idee zijn om de hulp van een relatietherapeut in te schakelen.